Wypalanie traw przynosi niepowetowane straty w środowisku przyrodniczym. Wysoka temperatura powstająca podczas wypalania powoduje nadmierne nagrzewanie się górnych warstw gleby, z czym wiąże się dezaktywizacja biologiczna. Giną liczne drobnoustroje glebowe uczestniczące w procesie rozkładu i mineralizacji materii organicznej. Wiele zwierząt, nie mając możliwości ucieczki pali się żywcem. Zniszczeniu ulegają tzw. naturalne miodowniki dla pszczół. Giną owady i ich formy przetrwalnikowe, ptaki, ich gniazda i lęgi, żaby, ślimaki oraz inne zwierzęta. W trakcie wypalania traw płomienie niszczą miejsca bytowania wielu zwierząt, m.in. kuropatw, bażantów, saren.

Pożary łąk i nieużytków tylko w 2017 roku spowodowały w Polsce 41 pożarów lasów o powierzchni ponad 8 ha. Koszt odnowienia jednego hektara lasu wynosi ponad 10 tys. zł.

Wypalanie traw jest prawnie zabronione na podstawie art. 131 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody. Zabrania on wypalania roślinności na obszarach łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk lub szuwarów. Naruszenie tego przepisu stanowi wykroczenie przewidziane w art. 82 ustawy kodeks wykroczeń, z dnia 20 maja 1971 roku, art. 163, 164, 181 ustawy kodeks karny z 6 czerwca 1997 roku zagrożone karą grzywny, aresztu a nawet wieloletniego więzienia. W przypadku przerzutu ognia na tereny leśne i spowodowanie pożaru lasu oraz przylegających zabudowań sankcje mogą być bardziej dotkliwe.

Pamiętajmy!

Wypalanie traw nie użyźnia gleby, a przywrócenie właściwego stanu powierzchni ziemi jest skomplikowane i wymaga czasu.

Las płonie szybko, ale jego odnowienie wymaga pracy wielu pokoleń leśników.

Leśnicy

Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie

W przypadku zauważenia pożaru dzwoń:

998 lub 112

Opracował: Maciej Lipka